Jasło.

Powiatowe miasto małopolskie w woj. podkarpackim. Pierwsze wzmianki o Jaśle pochodzą z 1262 r. Prawa miejskie osada otrzymuje ponad wiek później. Znajduje się ona wtedy w kasztelanii bieckiej, na ziemi krakowskiej. Potem ziemia krakowska zostaje zamieniona na województwo krakowskie. W XVIV w. Powstaje w woj. Krakowskim powiat biecki i Jasło do niego należy. Po pierwszym rozbiorze Polski Jasło trafiło do Królestwa Galicji i Lodomerii, Początkowo Jasło trafia do obwodu czerwonoruskiego, a w 1774 do dystryktu dukielskiego. W 1790 r. Jasło staje się siedzibą cyrkułu. W Jaśle Ignacy Łukasiewicz rozpoczyna istnienie przemysłu naftowego, budując pierwszą na świecie destylarnie ropy naftowej. Po odzyskaniu niepodległości miasto i powstały powiat trafia do woj. krakowskiego. W 1945 r. Miasto z powiatem trafia do woj. rzeszowskiego. W 1975 r. powiaty zostają zlikwidowane, a miasto z gmina trafiają do woj. krośnieńskiego.

Komunikacyjne Jasło nie ma większego znaczenia. Drogowo to krzyżują się tu dwie drogi krajowe o dosyć niewielkim znaczeniu dla ruchu samochodowego w skali kraju. Kolejowo Jasło jest węzełkiem kolejowym. Tutaj rozpoczyna lub kończy się linia kolejowa do Rzeszowa, oraz przebiega linia ze Stróży (i dalej Nowego Sącza) w Bieszczady z czego ta w Kierunku Stróży jest zelektryfikowana i, o dziwo, po tej zelektryfikowanej linii ruch pasażerski się nie odbywa.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Rzeszowa, Zagórza, Krosna, Tarnowa, Krakowa, Ciechanowa i Trójmiasta.

Z dworca autobusowego można dojechać (choć czasami tylko w sezonie letnim) m.in. do: Bielska-Białej, Cieszyna, Gniezna, Kielc, Kołobrzegu, Krakowa, Krosna, Lublina, Łodzi, Przemyśla, Rzeszowa, Tarnowa, Warszawy i Zakopanego.

Warto więc odwiedzić Jasło.

Sokółka.

Miasto powiatowe w woj. podlaskim. Sokółka rozpoczęła swoje istnienie jako wioska na w litewskiej części Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego jako wieś rusińska. Pierwsze wzmianki pisane o Sokółce pochodzą z XVI w. W 1609 r. Sokółka otrzymała prawa miejskie z rąk króla Zygmunta III Wazy. Wtedy należy do powiatu grodzieńskiego, województwa trockiego. W osiemnastym wieku miasto staje się siedzibą guberni. W 1793 r. Sokółka ma własną ziemię (jednostka równoważna z powiatem) w woj. grodzieńskim. Po rozbiorach Sokółka trafia do powiatu dąbrowskiego, departamentu białostockiego, prowincji Prusy Nowowschodnie, Królestwa Prus. W 1807 r. Sokółka przechodzi w ręce Imperium Rosyjskiego. Trafia do guberni grodzieńskiej. Sokółka wtedy też zyskuje status stolicy powiatu. Po odzyskaniu niepodległości Sokółka wraz z powiatem trafia do województwa białostockiego. W 1975 r. powiaty zostają zlikwidowane, ale Sokółka z gminą należą nadal do województwa białostockiego.

Komunikacyjne Sokółka leży przy Via Baltica czyli drodze łączącej kraje nadbałtyckie takie jak Litwa, Łotwa i Estonia z Europą zachodnią i to zarówno kolejowo jak i drogowo. Kolejowo Sokółka jest węzłem. Ze zelektryfikowanej trasy do Białegostoku w Sokółce rozwidlają się niezelektryfikowana trasa do Suwałk i dalej na Litwę, Łotwę i Estonię oraz zelektryfikowany tor do Grodna (Białoruś) przez Kuźnicę Białostocką.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Białegostoku, Grodna (Białoruś), Suwałk i Małkini.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Białegostoku.

Dlatego warto odwiedzić Sokółkę.

Nowy Sącz.

Miasto na prawach powiatu w woj. małopolskim.

Nowy Sącz otrzymał prawa miejskie w listopadzie 1292 r. z rąk króla Polski i Czech Wacława II. Co ciekawe należy on wtedy do kasztelanii z siedzibą w Starym Sączu, a tenże Stary Sącz nie posiadał wtedy praw miejskich. Leży on wtedy na Ziemi Krakowskiej. W XV lub XVI w. Powstaje powiat sądecki i już Nowy Sącz jest jego stolicą. Wszystko to dzieje się w województwie krakowskim. Po I rozbiorze Polski Nowy Sącz trafia do Królestwa Galicji i Lodomerii. Po III rozbiorze do cyrkułu krakowskiego. Potem zostaje utworzone cyrkuł nowosądecki, a potem powiat nowosądecki. Po odzyskaniu niepodległości Nowy Sącz wraz z powiatem należy ponownie do woj. krakowskiego. W 1975 r. następuje szczyt chwały administracyjnej Nowego Sącza, albowiem zostaje powołane do życia województwo nowosądeckie, które sięga aż po cała Podhale, co się Podhalanom nieszczególnie podoba.

Miasto jest dosyć trakcyjne turystycznie. Leży w Beskidzie Sądeckim, a poza tym przy rzece Dunajec.

Drogowo Nowy Sącz nie ma większego znaczenia krzyżuje się tam klika dróg o charakterze wojewódzkim.

Kolejowo Nowy Sącz jest węzełkiem kolejowym. W sensie pasażerskim on już nie funkcjonuje, albowiem linia do Chabówki nie jest obsługiwana w ruchu pasażerskim.

Ruch autobusowy został przejęty całkowicie przez przewoźników prywatnych. Na szczęście niekoniecznie musi to oznaczać busiki. Ruch do Krakowa jest zdominowany przez spółki autobusowe.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Tarnowa, Krakowa i Krynicy.

Z dworca autobusowego można dojechać (choć czasami tylko w sezonie letnim) m.in. do: Białegostoku, Bielska-Białej, Katowic, Kielc, Koszalina, Krakowa, Krosna, Lublina, Łodzi, Poznania, Radomia, Rzeszowa, Tarnobrzegu, Warszawy i Zakopanego.

Warto więc odwiedzić Nowy Sącz.

Ostrów Mazowiecka.

Miasto powiatowe na północnym-wschodzie województwa mazowieckiego.

Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą 1414 roku. W 1434 r. już z rąk księcia mazowieckiego Bolesława IV Ostrów zyskuje prawa miejskie. Miasto należy wtedy do ziemi nurskiej, Księstwa Mazowieckiego, które uznaj zwierzchność Królestwa Polskiego. Ostrów jest też siedzibą kasztelanii, a potem powiatu. W 1526 r. Księstwo Mazowieckie jest przekształcone w woj. Mazowieckie Królestwa Polskiego. Po III rozbiorze Polski Ostrów trafia do powiatu ostrołęckiego, departamentu płockiego, prowincji Prusy Nowowschodnie, Królestwem Prus. W czasie Księstwa Warszawskiego Ostrów dalej należy do powiatu ostrołęckiego, departamentu płockiego. W 1816 r. miasto należy do województwa płockiego, powiatu i obwodu ostrołęckiego, Królestwa Polskiego. W 1845 r. województwa zostają przekształcone w gubernie. W 1867 r. Ostrów odzyskuje status stolicy powiatu i teraz znajduje się w guberni łomżyńskiej. Po odzyskaniu niepodległości powiat ostrowski trafia do woj. białostockiego. W 1939 r. miasto wraz z powiatem znajduje się w woj. warszawskim. W 1975 r. Ostrów następuje likwidacja powiatów i miasto z gminą trafiają do woj. ostrołęckiego.

Miasto ma ciekawą konstrukcję językową. Jest to chyba jedyny Ostrów rodzaju żeńskiego w języku polskim.

Komunikacyjnie miasto leży przy drodze z Warszawy do Białegostoku. Nie posiada ono stacji kolejowej. Centralną stacją dla powiatu ostrowskiego jest Małkinia.

Z dworca autobusowego można dojechać (choć czasami tylko w sezonie letnim) m.in. do: Białegostoku, Trójmiasta, Lublina, Łomży, Łodzi, Olsztyna, Ostrołęki, Poznania, Siedlec, Suwałk, Warszawy oraz Zielonej Góry.

Dlatego warto odwiedzić Ostrów Mazowiecką.