Otwock.

Miasto powiatowe w woj. mazowieckim.

Pierwsza wzmianka o wsi Otwock, a konkretnie Otwock Stary pochodzi z 1407 r. Należała ona wtedy do starostwa osieckiego, powiatu i ziemi czerskiej, Księstwa Mazowieckiego, Królestwa Polskiego. W 1526 r. w miejsce księstwa powstało województwo mazowieckie. Po III rozbiorze Polski Otwock wraz z całym powiatem czerskim przeszedł do departamentu warszawskiego, prowincji Prusy Południowe, Królestwa Prus. W czasie kampanii napoleońskiej, powiat czerski wraz z Otwockiem zmienił stolicę na Grójec i nadal należał do departamentu warszawskiego. W 1816 r., po Kongresie Wiedeńskim następuje reforma. Teraz Otwock należy powiatu czerskiego, obwodu warszawskiego, województwa mazowieckiego, Królestwa Polskiego. W 1837 r. województwa zamieniono na gubernie. W 1842 r. obwody zamieniono na powiaty tym samym Otwock należał teraz do powiatu warszawskiego, guberni mazowieckiej, Królestwa Polskiego. W 1916 r. Otwock uzyskał prawa miejskie. Na to złożył się gwałtowny rozwój spowodowany podłączeniem do kolei. Otwock dzięki temu zyskał status uzdrowiska. Po odzyskaniu niepodległości, miasto trafia ponownie do powiatu i województwa warszawskiego. W 1952 r. powstaje powiat miejsko-uzdrowiskowy Otwock. W 1958 r. zostaje on przekształcony w powiat otwocki. W 1975 r. powiaty zostały rozwiązane, a miasto należy do województwa stołeczno-warszawskiego.

Komunikacyjnie miasto leży zarówno kolejowo jak i drogowo na trasie Warszawa – Lublin. Do miasta dochodzi warszawska komunikacja miejska, z czego na największą uwagę zasługuje Szybka Kolej Miejska. Otwock to też ostatnia staja kolei dwutorowej w kierunku Lublina. Do Pilawy odcinek jest jednotorowy.

Dworzec autobusowy w Otwocku obsługuje ruch lokalny.

Z dworca kolejowego można dojechać m.in. do: Pilawy, Pruszkowa, Warszawy, Dęblina, Piaseczna i Góry Kalwarii.

Dlatego warto odwiedzić Otwock.

Strzelce Opolskie.

Powiatowe miasto górnośląskie w woj. opolskim.

Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z 1234 r. Nie jest znany rok uzyskania praw miejskich. W tym czasie Strzelce należą do niezależnego księstwa opolskiego. W 1323 r. powstaje niepodległe państwo – Księstwo Strzeleckie. Niepodległość trwa jedyne 4 lata, albowiem wtedy księstwo piastowskie uznaje zwierzchność Królestwa Czech. W 1382 r. następuje połączenie z księstwem niemodlińskim. W 1460 r. Strzelce wracają do księstwa opolskiego. W 1549 r. Strzelce wraz całym księstwem trafia do imperium Habsburskiego. W 1742 r. znajduje się w Królestwie Prus, w prowincji Śląsk Górny, departament i powiat opolski. W 1816 r. nastąpiła reforma. Powstał powiat strzelecki, w rejencji opolskiej, prowincji Śląsk, Królestwa Prus. W 1919 r. nastąpiła kolejna reforma i wtedy powiat strzelecki należał do prowincji Śląsk Górny ze stolicą w Opolu, kraju związkowego Prusy, Rzeszy Niemieckiej. W kwietniu 1938 r. powiat strzelecki ponownie trafia do prowincji Śląsk. W 1945 r. Strzelce wraz z powiatem trafiają województwa śląsko-dąbrowskiego. W 1950 r. miasto trafia do województwa opolskiego. W 1975 r. powiaty zostają zlikwidowane. W 1999 r. następuje restauracja powiatu strzeleckiego.

Strzelce Opolskie nie maja większego znaczenia komunikacyjnego. Leżą niedaleko autostrady A4. Kolejowo Strzelce są węzełkiem kolejowym, ale pociągi jeżdżą tylko na trasie Gliwice – Opole. W związku z pracami remontowymi prowadzonymi na trasie Opole – Kędzierzyn Koźle, część ruchu międzyregionalnego została przez Strzelce Opolskie.

Z dworca kolejowego można dojechać m.in. do: Opola, Gliwic, Katowic, Wrocławia, Przemyśla, Zabrza, Krakowa, Tarnowa, Sosnowca, Kielc, Poznania, Leszna, Piły, Kołobrzegu, Radomia i Lublina.

Z dworca autobusowego można dojechać (choć czasami tylko w sezonie letnim) m.in. do: Gorzowa, Katowic, Kołobrzegu, Krakowa, Opola, Poznania i Szczecina.

Warto więc odwiedzić Strzelce Opolskie.

Legionowo.

Miasto powiatowe w woj. mazowieckim.

Pierwsze wzmianki o Legionowie pochodzą z końca XIX w. W 1877 r. wybudowano stację kolejową Jabłonna. I w tym miejsc u potem powstała osada Legionowo po tym jak w 1892 r. powstał tam carski garnizon wojskowy. Była to nazwa ludowa, gdyż nie funkcjonowała ona w oficjalnych dokumentach. Wszystko to działo się w guberni i powiecie warszawskim. Po odzyskaniu niepodległości osada trafia do powiatu i województwa warszawskiego. W 1919 r. Legionowo pojawia się oficjalnie w dokumentach. W 1930 r. Legionowo staje się siedzibą gminy. Po II wojnie światowej już jako wieś posiada niema 10 tys. mieszkańców. W 1952 r. Legionowo trafia do powiatu nowodworskiego. Wtedy też otrzymuje prawa miejskie. W 1975 r. powiaty zostają rozwiązane, a miasto trafia do woj. stołeczno-warszawskiego, gdzie prezydent Warszawy pełnił funkcję wojewody. W 1999 r. powstał powiat legionowski. I tak w ciągu jednego stulecie z oficjalnego niebytu powstało miasto o ponad 50 tys. mieszkańców.

Swój gwałtowny rozwój Legionowo zawdzięcza bliskie odległości Warszawy. Jest to tzw miasto sypialnia.

Komunikacyjnie miasto też jest silnie powiązane z Warszawą. Komunikacje zapewnia warszawski ZTM i Koleje Mazowieckie oraz sporadycznie PKP IC. W związku z tym miasto nie posiada dworca autobusowego. Jednak posiada trzy stacje kolejowe. Ponadto jest węzełkiem kolejowym. Poza główną linią z Warszawy do Trójmiasta, z Legionowa odchodzi linia lokalna do Tłuszcza.

Z dworca kolejowego można dojechać m.in. do: Warszawy, Trójmiasta, Olsztyna, Białegostoku, Sosnowca, Katowic, Łodzi, Sieradza, Kalisza, Wrocławia, Ciechanowa, Kołobrzegu, Tarnowa, Rzeszowa i Krakowa.

Warto wiec odwiedzić Legionowo.

Chojnice.

Miasto powiatowe w woj. pomorskim.

Pierwsza wzmianka pisana o Chojnicach pochodzi z 1275 r. Ma to miejsce w Księstwie Pomorskim, które się już odłączyło od państwa Piastów. W 1309 r. Chojnice zajmuje Państwo Zakonne. Nie wiadomo dokładnie, kiedy Chojnice zyskały prawa miejskie, ale w drugie połowie XIV w. Krzyżacy potwierdzają lokację miasta. Miasto wtedy należy do komturstwa w Człuchowie i prokuratorii w Białym Borze. W 1410 r. na krótko do Chojnic wkraczają wojska polskie. W 1466 r. miasto trafia do województwa pomorskiego i powiatu człuchowskiego, Królestwa Polskiego. Po pierwszym rozbiorze Polski miasto trafia departamentu kwidzyńskiego, prowincji Prusy Zachodnie, Królestwa Prus. Po reformie administracyjnej departamenty zostają zamienione na rejencje, a Chojnice stają się stolicą własnego powiatu. Po odzyskaniu niepodległości miasto wraz z powiatem trafia do woj. pomorskiego. W 1950 r. Chojnice wraz z powiatem trafiają do woj. bydgoskiego. W 1975 r. powiaty zostają rozwiązane. W 1999 r. restaurowany powiat chojnicki trafia do woj. Pomorskiego.

Drogowo Chojnice nie mają wielkiego znaczenia. Leżą przy mała znaczącej drodze krajowej nr 22. Kolejowo jest znacznie lepiej. Chojnice są węzłem kolejowym, ale pechowym o tyle, że całkowicie niezelektryfikowanym. Próżno więc szukać tutaj jakiegokolwiek połączenia pospiesznego. Ruch odbywa się tutaj wewnątrz granic krainy historycznej Pomorze.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Bydgoszczy, Piły, Trójmiasta i Szczecinka.

Z dworca autobusowego można dojechać (choć czasami tylko w sezonie letnim) m.in. do: Bielska-Białej, Bydgoszczy, Częstochowy, Trójmiasta, Kalisza, Katowic, Kielc, Kołobrzegu, Koszalina, Krakowa, Lublina, Łodzi, Piorkowa Trybunalskiego, Płocka, Poznania, Słupska, Szczecinka, Torunia, Warszawy, Włocławka, Wrocławia, Zakopanego i Zamościa.

Warto więc odwiedzić Chojnice.

Piaseczno.

Jest to miasto mazowieckie w aglomeracji warszawskiej. Pierwsza wzmianka pisana o Piasecznie pochodzi 1421 r. Prawa miejskie otrzymuje już 8 lat później. Piaseczno należy wtedy do Księstwa Mazowieckiego, które uznaje lenno króla Polski, ale zachowuje sporą autonomię. Ponadto miasto należy do ziemi i powiatu warszawskiego. W 1529 r. Księstwo Mazowieckie traci swoją autonomię i w jego miejsce zostaje powołane województwo mazowieckie. W 1795 r. Piaseczno trafia do Królestwa Prus, prowincji Prusy Południowe, w departamencie powiecie warszawskim. W czasie istnienia Księstwa Warszawskiego Piaseczno należy do departamentu i powiatu warszawskiego. W 1816 r. następuje reforma i Piaseczno trafia ponownie do województwa mazowieckiego, obwodu i powiatu warszawskiego, Królestwa Polskiego. W 1837 r. województwo mazowieckie zostało zastąpione gubernią mazowiecką. W 1842 r. obwody zastępuje powiaty, a Piaseczno należy wtedy do guberni mazowieckiej i powiatu warszawskiego. Trzy lata później, powstaje gubernia warszawska i Piaseczno się w niej znajduje. Po odzyskaniu niepodległości Piaseczno wraz za całym powiatem warszawskim trafia do województwa warszawskiego. W 1952 r. powstał powiat piaseczyński. W 1975 r. powiaty zostały rozwiązane, a Piaseczno trafił do woj. stołeczno-warszawskiego, gdzie funkcje wojewody pełnił prezydent Warszawy. W 1999 r. zostaje reaktywowany powiat piaseczyński w woj. mazowieckim.

Kiedyś miasto było znany z fabryki telewizorów kolorowych „Polkolor”, lecz ona po prywatyzacji wygasiła produkcję.

Komunikacyjnie Piaseczno nie ma większego znaczenia. Jest to typowa sypialnia Warszawy. Leży na drodze krajowej nr 79 które jest okrężną drogą, po dwóch najważniejszych w dawnej Polsce miastach Małopolski czyli do Krakowa przez Sandomierz. Dużo ruchu w samym Piasecznie jak i w okolicach wykonuje warszawska komunikacja miejska. Ponadto wszystko dopełnia warszawski PKS Polonus, który przejął zbankrutowany PKS Piaseczno, który był początkowo placówką terenową PKSu Grójec. Spadkiem tej sytuacji jest to, że Piaseczno nie posiada i nigdy nie posiadało dworca autobusowego.

Ponadto przez miasto przebiega linia kolejowa z Kielc i Radomia do Warszawy. Niegdyś to był też szlak do Krakowa, ale pociągi do Krakowa głównie teraz jeżdżą przez CMK. Obecnie z powodu remontu linii, przez Piaseczno odbywa się tylko ruch lokalny. Jednak kolej to ważne medium łączące miasto z Warszawą z powodu korków na DK79 będącej w Piasecznie i Warszawie ulicą Puławską.

Z atrakcji turystyczno-komunikacyjnych należy dodać, że w Piasecznie funkcjonuje jedna z nielicznych na Mazowszu kolejka wąskotorowa, która organizuje co niedziela w ciepłej połowie roku, kursy do Rudej koło Tarczyna.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Warszawy, Radomia i Góry Kalwarii.

Warto więc odwiedzić Piaseczno.