Syców.

Miasto śląskie w powiecie oleśnickim.

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1276 r. Data uzyskania praw miejskich nie jest znana. Potwierdzenie ich następuje w pismach z roku 1312. Już wtedy jest siedzibą kasztelanii w piastowskim Księstwie Wrocławskim. W 1293 r. gród przechodzi do Księstwa Głogowskiego. W 1320 r. staje się częścią Księstwa Oleśnickiego. W 1329 r. Księstwo Oleśnickie z Sycowem w składzie, składa hołd lenny Królestwu Czech. W 1489 r. król Czech Władysław Jagielończyk utworzył tzw. Wolne Państwo Stanowe Syców, co oznaczało przejście miasta z okolicami w ręce prywatne drogą kupna. Oczywiście Syców nadal wtedy pozostaje częścią Królestwa Czech, jako część Księstwa Śląskiego. W XVII w. Królestwo Czech, do którego Syców w dalszym ciągu należy, stało się częścią Imperium Hasburgów. W wyniku wojen śląskich w 1742 r. Syców trafia do Królestwa Prus. Stopniowo „wolne państwo stanowe” zostaje przekształcone w powiat należący do departamentu Śląsk Górny i Średni ze stolicą we Wrocławiu, w prowincji Śląsk. W 1816 r. następuje reforma i Syców wraz ze swoim powiatem trafia do rejencji wrocławskiej, prowincji Śląsk w Królestwie Prus. W 1871 r. Królestwo Prus staje się częścią Cesarstwa Niemieckiego. W wyniku I wojny światowej i rewolucji w Niemczech następuje kolejna reforma. Powiat sycowski należy wtedy do rejencji wrocławskiej, prowincji Dolny Śląsk z siedziba we Wrocławiu, kraju związkowego Prusy, Rzeszy Niemieckiej. W 1938 r, nastąpiło zjednoczenie prowincji śląskich i rejencja wrocławska ponownie należy do prowincji Śląsk z siedziba także we Wrocławiu. W 1945 r. miasto wraz z powiatem trafia do Okręgu II (Dolny Śląsk). W czerwcu 1946 r. zostaje utworzone woj. wrocławskie i powiat sycowski wchodzi w jego skład. W 1975 r. powiaty zostają rozwiązane a miasto trafia do województwa kaliskiego. W wyniku reformy 1999 r. Syców trafia do powiatu oleśnickiego w woj. dolnośląskim.

Syców przez lata był grodem granicznym. Po ostatecznym przyłączeniu Ziemi Wieluńskiej do Polski co nastąpiło w 1396 r. Syców stał się miastem leżącym przy granicy Śląska powoli przechodzącego w ręce Czech. Zresztą jego niemiecka nazwa oznacza po polsku strażnicę. Sytuacja zmieniła się jeszcze bardziej w dwudziestoleciu międzywojennym, gdy granica od miasta przebiegała 3 km. Obecnie miasto graniczy z województwem wielkopolskim, a konkretnie powiatem kępińskim.

Miasto leży przy drodze z Warszawy i Łodzi do Wrocławia. Kolejowo Syców leży na nieobsługiwanej części linii kolejowej z Oleśnicy do Herbów Nowych przez Kępno, Wieruszów, Wieluń.

Pozostałością województwa kaliskiego w mieście jest jego obsługa przewozów lokalnych przez PKS Ostrów Wielkopolski.

Z dworca autobusowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Legnicy, Warszawy i Wrocławia.

Warto więc odwiedzić Syców.

Łapy.

Miasto podlaskie w powiecie białostockim.

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1598 r. Wtedy osada należała do starostwa suraskiego, ziemi bielskiej, woj. podlaskiego, Królestwa Polskiego, Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W wyniku rozbiorów Łapy stały się częścią powiatu suraskiego, departamentu białostockiego, prowincji Prusy Nowowschodnie ze stolicą w Białymstoku, Królestwa Prus. W 1807 r. miasto należy do powiatu suraskiego, departamentu białostockiego, Księstwa Warszawskiego. W 1816 r. osada trafia do powiatu tykocińskiego, obwodu łomżyńskiego, województwa augustowskiego z siedzibą w Suwałkach, Królestwa Polskiego. W 1847 r. województwo augustowskie przyjęło nazwę gubernia augustowska. W 1842 r. obwody zamieniono na powiaty i z tego powodu Łapy należały do powiatu łomżyńskiego, w guberni augustowskiej z siedzibą w Suwałkach, Królestwa Polskiego. W 1862 r. osada znalazła się na drodze kolei warszawsko-petersburskiej, co stanowiło punkt zwrotny w dziejach. Od tego momentu Łapy zaczęły się dynamicznie rozwijać. W 1867 r. nastąpiła kolejna reforma. Wtedy powstały gminy i Łapy należą do gminy Poświętne, powiatu mazowieckiego, guberni łomżyńskiej, Królestwa Polskiego. W 1919 r. osada trafia do powiatu mazowieckiego, województwa białostockiego. W 1925 r. Łapy uzyskują prawa miejskie. W 1954 r. powstaje powiat łapski. W 1975 r. wszystkie powiaty zostają rozwiązane. Po odnowieniu powiatów w 1999 r. miasto należy do powiatu białostockiego w woj. podlaskim.

Należy dodać, że Łapy w po Kongresie Wiedeńskim były miejscowością graniczna pomiędzy Królestwem Polskim a Rosją.

Drogowo Łapy nie maja większego znaczenia. Kolejowo leżą na przy Rail-Baltica czyli drodze kolejowej łączącej (przynajmniej w teorii) Litwę, Łotwę i Estonię z Europą Zachodnią. Jednak kraje te mają zwykle szeroki, czyli pozostały po ZSRR, rozstaw torów. Bardziej więc jest to szlak z Warszawy do Białegostoku i dalej do Grodna (Białoruś).

Dworce w Łapach leżą nieopodal siebie.

Z dworca kolejowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Białegostoku, Jeleniej Góry, Warszawy, Skierniewic, Łodzi, Kalisza, Wrocławia, Wałbrzycha, Suwałk, Konina, Poznania, Szczecina, Grodna, Piotrkowa Trybunalskiego, Częstochowy, Dąbrowy Górniczej, Sosnowca, Katowic, Tychów i Bielska-Białej.

Z dworca autobusowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Białegostoku.

Warto więc odwiedzić Łapy.

Milicz.

Miasto powiatowe w woj. dolnośląskim.

Pierwsza wzmianka o grodzie pochodzi z czasów rządów Bolesława Krzywoustego. Już wtedy prawdopodobnie jest siedzibą kasztelanii na Ziemi Śląskiej w Królestwie Polskim . W 1138 r. w wyniku tzw. Testamentu Krzywoustego Milicz trafia do Księstwa Śląskiego. W 1245 r. gród zyskuje prawa miejskie. W 1294 r. Milicz trafia do Księstwa Głogowskiego. Dziewiętnaście lat później miasto trafia do Księstwa Oleśnickiego. W 1329 r. Księstwo Oleśnickie jest lennem Królestwa Czech. W roku 1494 r. W Milicz staje się siedzibą tzw. wolnego państwa stanowego, co oznacza, że został sprzedany w ręce prywatne. Tak kończą się rządy piastowskie w Miliczu. W XVII w. Królestwo Czech, do którego Milicz w dalszym ciągu należy, stało się częścią Imperium Hasburgów. W wyniku wojen śląskich w 1742 r. Milicz trafia do Królestwa Prus. Stopniowo „wolne państwo stanowe” zostaje przekształcone w powiat należący do departamentu Śląsk Górny i Średni ze stolicą we Wrocławiu, w prowincji Śląsk. W 1816 r. następuje reforma i Milicz wraz ze swoim powiatem trafia do rejencji wrocławskiej, prowincji Śląsk w Królestwie Prus. W 1871 r. Królestwo Prus staje się częścią Cesarstwa Niemieckiego. W wyniku I wojny światowej i rewolucji w Niemczech następuje kolejna reforma. Powiat milicki należy wtedy do rejencji wrocławskiej, prowincji Dolny Śląsk z siedziba we Wrocławiu, kraju związkowego Prusy, Rzeszy Niemieckiej. W 1938 r, nastąpiło zjednoczenie prowincji śląskich i rejencja wrocławska ponownie nalezy do prowincji Śląsk z siedziba także we Wrocławiu. W 1945 r. miasto wraz z powiatem trafia do Okręgu II (Dolny Śląsk). W czerwcu 1946 r. zostaje utworzone woj. wrocławskie i powiat milicki wchodzi w jego skład. W 1975 r. powiaty zostają rozwiązane a miasto trafia do województwa wrocławskiego. W 1999 r. powiat milicki zostaje odnowiony, tym razem w województwie dolnośląskim.

Milicz jest północno-wschodnim biegunem województwa dolnośląskiego. Ponadto nie ma żadnego komunikacyjnego znaczenia. Leży przy drodze krajowej nr 15 z Trzebnicy do Torunia i dalej Ostródy. Kolejowo posiada jeszcze mniejsze znaczenie. Leży na nieobsługiwanej w ruchu pasażerski linii z Oleśnicy do Chojnic. Oczywiście dominuje tu ruch lokalny i połączenia do Wrocławia. W nich dominuje PKS Wołów, który przejął przewozy z północy woj. dolnośląskiego.

Z dworca autobusowego można dojechać bezpośrednio m.in. do: Poznania i Wrocławia.

Warto więc odwiedzić Milicz.

Mielno.

Miasto nadmorskie w powiecie koszalińskim.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1266 r. Wszytko to dzieje się w niezależnym Księstwie Pomorskim. W 1390 r. Pomorze Zachodnie stało się na krótko lennem Królestwa Polskiego. W wyniku podziałów wśród książąt pomorskich Mielno trafia do Księstwa Kamieńskiego. W 1648 r. Mielno trafia do państwa Brandenburgia-Prusy. Wtedy Księstwo Kamieńskie zostaje zamienione na powiat Fürstenthum. Stolicą powiatu staje się Koszalin.Takim to sposobem Mielno należy wtedy do powiatu Fürstenthum, departamentu Pomorze Tylne (ze stolicą w Koszalinie), prowincji Pomorze, państwa Brandenburgia-Prusy. W 1701 r. państwo Brandenburgia-Prusy zastępuje Królestwo Prus. W 1816 r. następuje kolejna reforma. Departament Pomorze Tylne zostaje zamieniony na rejencję koszalińską. W 1871 r. Królestwo Prus wchodzi w skład Cesarstwa Niemieckiego. Rok później powiat Fürstenthum zmienia nazwę na powiat koszaliński. W wyniku tych zmian Mielno należy do powiatu i rejencji koszalińskiej, prowincji Pomorze, Królestwa Prus i Cesarstwa Niemieckiego. W wyniku I wojny światowej następuje kolejna reforma. Mielno należało wtedy do powiatu i rejencji koszalińskiej, prowincji Pomorze, kraju związkowego Prusy, Rzeszy Niemieckiej. Po 1945 r. osada wraz z całym powiatem koszalińskim trafia do Okręgu III – Pomorze Zachodnie z siedzibą w Szczecinie. W czerwcu 1946 r. powstaje województwo szczecińskie i cały powiat koszaliński wchodzi w jego skład. Cztery lata później Mielno wraz z całym powiatem koszalińskim trafia do nowo-utworzonego województwa koszalińskiego. W roku 1975 powiaty zostają zlikwidowane. W 1999 następuje odnowa powiatu koszalińskiego, tym razem w woj. zachodniopomorskim. Od początku 2017 r. Mielno cieszy się z praw miejskich.

W dużym skrócie można powiedzieć, że Mielno jest plażą Koszalina i większości powiatu koszalińskiego. Jest to jedna z najpopularniejszych miejscowości wakacji letnich w Polsce. Nie jest może tak sławne jak Sopot czy Międzyzdroje, ale jest to z pewnością jedno z ulubionych miejsc spędzania urlopu dla Polski zachodniej. Latem 2016 Mielno gościło m.in. program telewizyjny Warsaw Shore Summer Camp 2.

Komunikacyjnie miasto ma właśnie znaczenie turystyczne. W miesiącach lipiec i sierpień miasto rozkwita. Nawet pociągi, które nie jeżdżą w inne pory roku, nagle pojawiają się w Mielnie. Stacja kolejowa jest w innych okolicznościach nieczynna. Dodatkowo przyjeżdżają też autobusy dalekobieżne. Ponadto jest uruchamiana też komunikacja miejska z Koszalina. Poza sezonem, do Mielna można się dostać tylko busikami i to głównie z Koszalina. Poza sezonem miasto wygląda jakby nagle opuścili je mieszkańcy.

Z dworca kolejowego tylko w okresie wakacji letnich można dojechać do Koszalina.

Miasto nie posiada dworca autobusowego i poza sezonem można zeń jedynie dojechać do Koszalina, jednak w okresie wakacji letnich można dojechać m.in. do: Jeleniej Góry, Kalisza, Legnicy, Opola, Wałbrzycha, Wrocławia i Zgorzelca.

Warto więc odwiedzić Mielno.